Robisz mi chaos w chaosie,
gubię się na własnych ścieżkach
i umieram na zatłoczonych przejściach,
gdy ktoś trzyma kogoś za rękę,
a ja kurczowo trzymam się myśli,
że mój chaos to moja
najskuteczniejsza obrona.
Kamienna twarz i serce z kamienia,
lodowate spojrzenie i usta spięte,
tam, gdzie powinna być dusza,
mam tylko grafomańskie wiersze,
dzięki którym nauczyłam się kłamać,
że to, co czuję, nie jest tym
czym jestem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz