Są we mnie miejsca nieodkryte
Zasypane kamieniami
W których co jakiś czas
Dla przypomnienia ich istnienia
Zdarza się lawina
I są we mnie miejsca wypierane
Tak długo jakby nigdy ich nie było
Staję czasami przed lustrem
I mam nieodparte wrażenie
Że tylko ja siebie rozumiem
Patrząc jedynie w oczy
I w środku krzyczę i piszczę
Błagam padając na kolana
A do wszystkich śmieję się oczami
I ustami cały czas niewysłuchana
Nigdy nie przytulana zawsze nie rozumiana
