- Możemy porozmawiać? -

- Możemy porozmawiać? -
pytam świata,
a cały świat nagle znika.
Tyle ich tu było,
a teraz stoję pod zepsutą latarnią.

- Jesteś dla mnie nic niewarta -
nie musiał tego mówić,
widziałam w jego oczach,
gdy odchodził
z dłońmi w kieszeniach.