Jedyne
czego mi brakuje i czego nie umiem wybaczyć
jest brak umiejętności zapominania tego, o czym zapomnieć chce się z całego serca i z całej duszy.
Tego, co paraliżuje, odbiera możliwość reagowania w sposób właściwie emocjonalny.
Tego, co rozrywa emocje na pół i miesza je, łącząc w przypadkowe pary.
Tego, co powinno być zapomniane.
Powinno i nikt nie zaprzeczy. Bo są takie wydarzenia, które nie dają lekcji, nie są przestrogą, a jedynie ciosem łamiącym na pół.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz